ΣΚΕΨΕΙΣ...

 

Η μεγάλη στιγμή πλησιάζει....Σε λιγότερο απο τρία εικοσιτετράωρα η ζωή μου θα αλλάξει οριστικά και για πάντα...Θα γίνω μαμά, ποιος να το περίμενε...εγώ μαμά. Και μόνο που το προφέρω μου ακούγεται περίεργο, ακόμη δεν έχω συνειδητοποιήσει τι θα μου συμβεί πραγματικά, υπάρχει σαν σκέψη αλλά θεωρώ πως η πραγματικότητα θα με προσγειώσει ανώμαλα. 

Η περίοδος της προσμονής με έκανε να σκεφτώ τη ζωή μου διαφορετικά, έτσι λοιπόν έκανα μια ανασκόπηση για το τι έμαθα μέχρι τώρα στα λιγοστά χρόνια που ζω....

Έμαθα λοιπόν πως οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, έστω κι αν προσπαθούν...

Έμαθα πως κανείς δεν πρόκειται να ανέβει στην πλάτη σου , εκτός κι αν εσύ ο ίδιος σκύψεις (αυτό κάποιος το έχει πει αλλά αυτή τη στιγμή μου διαφεύγει).

Έμαθα πως οσο κι αν έχει κάποιος πληγωθεί, ο χρόνος είναι αυτός που τα αφήνει όλα πίσω...

Έμαθα να αγαπώ και κάποιον άλλο εκτός απο τον εαυτό μου...δύσκολο μεν αλλά όχι ακατόρθωτο....

Έμαθα πως όταν οι άλλοι γύρω μου προσπαθούν να με μειώσουν, είναι γιατί δεν έχουν άλλο τρόπο να αισθανθούν καλύτερα με τους εαυτούς τους...

Έμαθα να στηρίζομαι στις δικές μου δυνάμεις έτσι ώστε όταν τα πόδια μου κοπούν να μη χρειάζομαι σάπια δεκανίκια για να σταθώ.

Έμαθα πως οι μόνοι άνθρωποι που θα είναι πάντα δίπλα μου είναι η οικογένεια μου...οικογένεια βεβαια θωρώ όχι μόνο τους ανθρώπους που συνδέομαι μαζι τους εξ αίματος, αλλά και αυτούς που επέλεξα να γίνουν...

Έμαθα πως η φιλία είναι το πολυτιμότερο δώρο και πως θέλει κόπους για να κρατηθεί...

Έμαθα να αναλαμβάνω τις ευθύνες των πράξεων μου και να αναγνωρίζω τα λάθη μου, τα οποία βέβαια και προσπαθώ να μην επαναλαμβάνω (οσο γίνεται δλδ).

Έμαθα πως στη ζωή δεν πρέπει να κάνουμε σχέδια, γιατί έχει πάντα ενα μαγικό τρόπο να στα χαλάει όλα..Και εκεί που λες πως τώρα πια όλα κυλάνε ρολόι, έρχεται το απροσδόκητο και σου χτυπάει την πόρτα...Αυτό το έχω μάθει πολύ καλά

Έμαθα να μην εμπιστεύομαι τόσο πολυ τους ανθρώπους με το ωραίο περιτύλιγμα και τα ωραία λόγια, πλεον θέλω μόνο πράξεις.

Έμαθα πως ο άνθρωπος έχει τόση πολύ δύναμη μέσα του, που είναι ικανός να ξεπεράσει όποιες δύσκολες καταστάσεις προκύψουν στη ζωή του.

Έμαθα πως το αληθίνο νόημα της ζωής δεν είναι να έχεις χρήματα, ομορφιά και ανέσεις για να ζήσεις ευτυχισμένος, αλλά να δημιουργήσεις μέσα απο την αγάπη σου...

Έμαθα πως αληθινά έξυπνος δεν είναι εκείνος που σε κάνει να νιώθεις κουτός...οτι δεν εκπέμπεται δεν υπάρχει...

Και τέλος έμαθα πως μόνος δημιουργείς (solus creas)

Αυτά προς το παρόν, τα υπόλοιπα μετά τον τοκετό...Σίγουρα θα είμαι πιο σοφή...

XILIA XRONIA-"TO Σ ΑΓΑΠΩ ΜΙΑ ΣΦΑΙΡΑ"

Τι είναι αγάπη;

Δεν είναι συμπόνοια μήτε καλοσύνη.

Στη συμπόνοια είναι δυο, αυτός που πονά και αυτός που συμπονάει.

Στην καλοσύνη είναι δυο, αυτός που δίνει και αυτός που δέχεται.

Μα στην αγάπη είναι ένα.

Σμίγουν οι δυο και γίνονται ένα. Δεν ξεχωρίζουν.

Το εγώ κι εσύ αφανίζονται. Αγαπώ θα πει χάνομαι...

(Ν. Καζαντζάκης)

...χάνομαι...

Ivan Mikulic-You are the only one (Croatia ESC 2004)

                  ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ

Once again just hold me, let me feel you breathe

Softly kiss me on my face, love is all I need

Lonely moments, years, nothing before you

Finally you're here, our love is true

Hold me once again, my dear, let your passion take me

In my heart there's harmony when you're close to me

Even in my dreams, I really need to feel you

Forever we'll be one, our love is true

You are the only one, our love is timeless

When you are by my side, I'm truly blessed with...

With only happiness

I have got someone, someone of my own

A part of me who lives for me

Who would die for me

Hold me once again, my dear, let your passion take me

In my heart there's harmony when you're close to me

Even in my dreams, I really need to feel you

Forever we'll be one, our love is true

You are the only one, our love is timeless

When you are by my side, I'm truly blessed with...

With only happiness

I have got someone, someone of my own

A part of me who lives for me

Who would die for me

You are the only one (Our love is timeless)

(When you are) by my side, I'm truly blessed with...

With only happiness

I have got someone of my own

A part of me who lives for me

Who would die for me

A part of me who lives for me

Who would die for me

Για σένα

Αμαρτάνοντας διεκδικείς με αξιώσεις την αγιοσύνη...

Για τον Βασίλη...

Μνήμες....
Τις τελευταίες μέρες νιώθω κενή....τίποτα δε με αγγίζει πλέον...κλείνω τα μάτια και γίνομαι ένα με το σκοτάδι, δε μπορώ να ονειρευτώ, δε μπορώ να θυμηθώ...
Η Ζωή μου ένα τραίνο που φεύγει, κι εγώ μένω εκεί στο σταθμό να το κοιτώ, ανήμπορη να αντιδράσω, μήτε δάκρυ, μήτε αντίο...
Από παιδί κυνηγούσα το τραίνο, έτρεχα με όλη μου τη δύναμη να το προφτάσω, αλλά συνεχώς έπεφτα.. άλλοτε έφταιγα εγώ, άλλοτε μου κλείνανε το δρόμο βάζοντας τρικλοποδιές, αλλά το πείσμα μου ήταν πολύ δυνατό, σηκωνόμουν και έτρεχα πάλι με τις πληγές να στάζουν αίμα...
Τώρα κοιτάω τα σημάδια μου, γεμάτο το σώμα...κουράστηκα να τρέχω, βαρέθηκα να κυνηγάω την ουτοπία...
Όσα έλπιζα, όσα έμαθα, όσα ονειρεύτηκα, κατέρρευσαν. Κοιτώ τον κόσμο γύρω μου με τόση απάθεια, δε με νοιάζει αν αύριο υπάρχω, τίποτα δε με νοιάζει, κλεισμένη μέσα στο κλουβί μου απλα ανασαίνω, περιμένω πότε θα πάψει αυτό το μαρτύριο..
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΩ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΑΣ, έτσι είχα πει στην πρώτη μου επανάσταση και προσπάθησα να φτιάξω δικό μου κόσμο, δυστυχώς ούτε αυτό διήρκεσε πολύ, γρήγορα ο κόσμος μου με απαρνήθηκε...
Απόψε θα κλείσω τα μάτια γι άλλη μια φορά, ελπίζοντας να μείνω στο σκοτάδι αιώνια...

Η αποχαιρετιστήρια επιστολή του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

“Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.

Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι’αυτό που αξίζουν, αλλά γι’αυτό που σημαίνουν.

Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!

Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.

Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ’ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ’αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...

Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.

Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ’αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.

Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ’αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’έβλεπα να βγαίνεις απ’ την πόρτα, θα σ’αγκάλιαζα και θα σού ‘δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ’έβλεπα, θα έλεγα “σ’αγαπώ” και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.

Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ΄θελα να σου πω πόσο σ’αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.

Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι’ αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν’το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις “συγνώμη”, “συγχώρεσέ με”, “σε παρακαλώ”, “ευχαριστώ” κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.

Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ’ τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.”

οτι μου λείπει...με προστατεύει απο αυτό που θα χάσω...