Σάββατο 11 Αυγούστου 2012

Soulmate...

Περίεργη διάθεση απόψε.. Πώς να λυτρώσεις μια ψυχή από τα πάθη της; Πολλές φορές αρκεί ένα βλέμμα, μια αγκαλιά και η σιωπή τα λέει όλα. Όταν χάνεις ανθρώπους που αγαπάς, το γιατί γίνεται ανοιχτή πληγή. Η απουσία τους σε γκρεμίζει. Ποτέ δε θα 'σαι ο ίδιος άνθρωπος, κάτι μέσα σου λείπει, ένα κομμάτι σου έφυγε και δε θα επιστρέψει. Πρέπει να μάθεις να ζείς με τον πόνο, να τον αγαπάς τις ώρες τις μοναξιάς σου. Ο χρόνος δε γιατρεύει, απλά σε συμφιλιώνει με την απουσία. Τίποτα δε σε γιατρεύει, μέχρι το θάνατο θα έχεις πληγές, άλλες θα κλείνουν... άλλες θα ανοίγουν... τα σημάδια όμως παραμένουν ανεξίτηλα. Δεν υπάρχει τρόπος να σε κάνω να αισθανθείς καλύτερα αυτή τη στιγμή. Να ξέρεις όμως οτι υπάρχεις μέσα μου, όσο μακρυά κι αν είσαι, οτι κι αν κάνεις. Σε νιώθω... Τις στιγμές του πόνου μου, παρακαλούσα να κλείσω τα μάτια και να μην ξαναξυπνήσω. Κάφε φορά όμως ξυπνούσα και όλο κάτι καινούργιο είχε να μου δείξει το φως της ημέρας.... 

Δευτέρα 6 Αυγούστου 2012

Όταν το παρελθόν επιστρέφει...

Να που συνέβη κι αυτό... Κι εκεί που τα έχεις βάλει όλα σε μια τάξη ή έστω προσπαθείς έρχεται το παρελθόν και σου χτυπάει την πόρτα. Για την  ακρίβεια η επανεμφάνιση πλέον γίνεται μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή μηνύματος στο κινητό. Η δειλία, για να τηλεφωνήσει ή να χτυπήσει την πόρτα είναι προφανής. Η πρώτη αντίδραση ποικίλλει, ανάλογα με τις καταστάσεις. Αν πληγώθηκες, σίγουρα θα χαρείς διότι η ευκαιρία για εκδίκηση ήρθε. Αν πλήγωσες, γίνεσαι καχύποπτος. Υπάρχει βέβαια και η εκδοχή να μην έχει συμβεί τίποτε από τα δύο και απλά να το προσπέρασες χωρίς σημάδια. Πώς όμως το διαχειρίζεσαι; Αν εξακολουθείς και τρέφεις συναισθήματα ακούς την καρδιά σου και πέφτεις πάλι με τα μούτρα, αν σου πέρασε επιλέγεις να το προσεγγίζεις με πιο διπλωματικό τρόπο. Ας αναλύσουμε όμως την περίπτωση του απωθημένου παρελθόντος, αυτού που πάντα υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού μας  ως κάτι μοναδικό, κάτι υπέροχο, κάτι που επειδή οι συγκυρίες δε μας άφησαν να το ζήσουμε, το κρατάμε μέσα μας σαν πολύτιμο θησαυρό. Ήρθε λοιπόν η στιγμή που το απωθημένο διεκδικεί μερίδιο στη ζωή μας και ξαφνικά ακυρώνει κάθε τι που ζούμε ή ζήσαμε. Όλοι οι  πρωην έρωτες μας, φαντάζουν ουτοπίες, τίποτα δε μας γέμισε όσο αυτό, απλά προσπαθούσαμε να ξεχαστούμε μέσα σε εφήμερα ειδύλλια, μέχρι που μας έγινε τρόπος ζωής. Τί φοβόμαστε λοιπόν; Έχουμε την ευκαιρία επιτέλους να το ζήσουμε, να πραγματωθεί ο διακαής πόθος μας, αλλά κάτι μας κρατάει πίσω. Μήπως φοβόμαστε την απομυθοποίηση; Μήπως εν τέλει μας άρεσε πιο πολύ να υπάρχει ως ιδέα μέσα μας; Δεν ξέρω τα σκέφτομαι όλα, αλλα τείνω στο να το ζήσω. Άλλωστε πόσες τέτοιες ευκαιρίες θα υπάρξουν; Οτι είναι να γίνει, θα γίνει. Τουλάχιστον θα έχω τολμήσει και θα πάψει να είναι απωθημένο. Και οι εκπλήξεις συνεχίζονται...

Παρασκευή 3 Αυγούστου 2012

Στιγμές...

Στιγμές... Όλη μας η ζωή είναι στιγμές. Άλλοτε όμορφες... άλλοτε άσχημες... Τι κρατάμε όμως; 
Κρατάμε όλα εκείνα που μας έκαναν να ξεφύγουμε από τη ρουτίνα μας, να ονειρευτούμε, να κλάψουμε  και να νιώσουμε για λίγο μικροί Θεοί. Όλα είναι μέσα μας...Είναι πολύ όμορφο να κάνουμε θετικές σκέψεις, ακόμη κι αν όλα γύρω μας γκρεμίζονται, ακόμη κι αν οι άνθρωποι που πιστέψαμε μας πρόδωσαν. Εμέις μένουμε εκεί χαμογελαστοί και δυνατοί. Δε φταίμε εμείς για το χαρακτήρα και τα συναισθήματα των άλλων. Εμείς απλά δίνουμε απλόχερα αυτά που μπορούμε και για όσο μπορούμε... Κάθε τι έχει μιά αρχή κι ένα τέλος. Η αρχή είναι πάντα ελπιδοφόρα, το τέλος όμως πρέπει να το δούλεψεις για να μπορέσεις να το αποδεχτείς. Όταν ξέρεις ποιός είσαι, που θες να πας και τι ζητάς μπορείς να τα προσπερνάς όλα. Έχω αποδέχτεί το γεγονός οτι τίποτε δε ζεί αιώνια, ούτε ο έρωτας, ούτε το πάθος, ούτε καν οι άνθρωποι. ΄΄Καθένας μονάχος πορευέται στον έρωτα, μονάχος στη δόξα και στο θάνατο΄΄ (Ρίτσος). Μάθε λοιπόν να αγαπάς τον εαυτό σου, γιατί μόνο αυτόν έχεις. Κι αν υπάρξουν στιγμές που κάποιος θα θελήσει να συμπορευτεί μαζί σου, μην  ξεχαστείς, θα είναι μόνο στιγμές. Όλοι και όλα έρχονται και παρέρχονται, γι΄αυτό ζήσε την κάθε στιγμή σου με όλο σου το είναι. Μην αφήνεις πίσω σου κατακάθια, τα κατακάθια σε στοιχειώνουν, οτι θέλεις να πεις κι οτι θέλεις να κάνεις, πες το και κάντο τώρα. Κανείς δε μας πληγώνει, στην ουσία αυτοπληγωνόμαστε απο τη δική μας ανεπάρκεια. Κανείς δεν έχει τη δύναμη να σε ''αγγίξει'' αν εσύ ο ίδιος δεν του το επιτρέψεις...