Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

Συγκίνηση...

Απόψε διάβασα ένα ποίημα, που με συγκλόνισε, η δημιουργός του μέχρι πριν λίγες μέρες μου ήταν άγνωστη. Μου δημιούργησε απίστευτα συναισθήματα, δε μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυα μου, το διάβαζα, το ξαναδιάβαζα κι ένιωθα το σώμα μου να καίει. Για όσους δεν την ανακάλυψαν ακόμη, ονομάζεται'' Βίκυ Δερμάνη ''και το προαναφερθέν αριστούργημα έχει τίτλο '' Συγκάτοικοι''.


Της αφιερώνω λοιπόν ένα κομμάτι που αγαπώ και μόλις διάβασα το ποίημα της μου ήρθε αμέσως στη σκέψη.
Chi Mai - Ennio Morricone

Τι να θυμηθώ;






                                                                                                                

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2012

Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον

Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ’, ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές—
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που χάνεις.


                                                                                                                              Κ.Π. Καβάφης 1910





Υ.Γ. Από τα πολύ αγαπημένα μου ποιήματα.. Γιατί νικητής δεν είναι αυτός που κερδίζει μια μάχη. Στη ζωή μας θα κληθούμε να δώσουμε πολλές μάχες, ένα όμως πρέπει να μάθουμε: Νικητής είναι αυτός που παρόλο που γνωρίζει πως η μάχη είναι χαμένη, συνεχίζει να πολεμά με σθένος και αξιοπρέπεια και στέκει στο τέλος περήφανος και δυνατός, γιατι δεν έχασε τις αξίες  και τον αυτοσεβασμό του. Ας ζήσουμε λοιπόν όσο καλύτερα μπορούμε αυτή την τόσο μικρή ζωή μας, γιατί το τέλος είναι αναπόφευκτο και απρόβλεπτο.

Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2012